Ik krijg zeker nog wel een brief voor ik wegga!
Vrijdag 18 augustus 1961
Geliefden allemaal,
Jo, Fokje en de kinderen allemaal van harte gefeliciteerd met je verjaardagen hoor. Die dagen gaan maar steeds mijn neus voorbij. Kun je niet een beetje voor mij achter overdrukken Fokje, want ik heb nog altijd last van wormen. Hoe gaat het met je allen? Het is al een Poos geleden dat ik iets van je gehoord heb.
Ik heb van een ander gehoord van wie weet ik niet meer dat Fokje met Rudy naar huis is gegaan omdat Rudy ziek was. (RS 2025: vermoedelijk zat het gezin op Ameland) Is dat nu weer beter? Dat kwam zeker ook door al dat slechte weer. Dat heb je slecht getroffen vooral dat slechte weer.
Nou dat is hier heel anders vandaag weer 88° en zo is het hier alle dagen en niet alleen in deze zomer, maar zo is het hier elke zomer zeggen ze hier. Zolang ik hier ben hebben wij hier vier keer een donderbui gehad en anders heeft het hier in die tijd nog nooit geregend. En dat vinden ze hier mooi, maar ik niet. Daar moet je zeker een paar jaar aan wennen, maar ik kan er niet tegen.
Hier is anders alles nog goed. Jammer dat Klaas het zo vreselijk druk heeft. Die gaat ‘s morgens heel vaak om 6:00 uur de deur uit en komt niet vaak voor acht uur thuis. Ik ben hier alle dagen met Annie en de kinderen thuis. Die hebben maar even ruim drie maanden vakantie en dat verveelt op het laatst ook
Trouwens ze hebben hier ruimte genoeg en het is allemaal zand. Bij het nieuwe huis waar ze nu bezig zijn is ook dertien Are grond. Dat is hier 100 m achteruit. Een pracht land, allemaal zandgrond op een zandheuvel, zes voet boven de weg uit met wel 25 mooie eikenbomen om het huis.
Met een week of drie zal het wel klaar zijn. De metselaar is nu bezig om de muur eromheen te metselen. Dat is een Letlander die spreekt Russisch Duits en Engels , maar de Hollandse taal kent hij niet. Ik loop er dagelijks nogal vaak eens heen maar kan natuurlijk geen woord met hem praten. Gister ben ik bezig geweest zand in de garage te kruien maar het is voor mij wel te heet om wat om wat te doen. Het is een dubbele garage. Daar kan hun wagen en kleine truck beide in.
Ik denk niet dat zij er lang wil van zullen hebben. Er is nu al $ 18.000 voor geboden (hij kost $ 15.000). Hij vraagt $ 22.000 en mij dunkt hij zal wel gauw verkocht zijn voor die prijs.
Het geld is wel mooi, maar dan hebben ze nooit een blijvende plaats en toch zo zal het wel moeten want Klaas is eigenlijk met zijn beide vallen een halve wrak geworden.
Daarom is hij ook met Jan Kersaan begonnen. Maar dat valt zo vreselijk tegen. Daar wil hij ook weer mee ophouden, maar dat gaat maar zo niet 123. Zij hebben voor $ 7000 vormen, een grote truck voor. $ 5000 en een kleine voor $ 2200. Jan heeft het wel betaald, maar Klaas staat natuurlijk ook voor de helft als ze ophouden, maar zo kan het ook niet. Hij staat wat te luieren en doet alles verkeerd als Klaas er niet bij is. Laatst hebben ze nog muren opgetrokken en die waren 10 centimeters scheef. Klaas woest en dat vliegt direct door de hele stad van de ene aannemer naar de ander. Dan ben je je de klanten kwijt.
Auke die gaat ‘s avonds nog wel eens een keer met mij hier of daarheen. De vorige zaterdag hebben van Biesen en de vrouw mij afgehaald. Die vrouw is een zuster van vrouw Pijp uit Noordwolde. Toen zijn wij naar Olthof geweest. Die is getrouwd met een zuster van groente Pijp uit Zuidwolde. Daar moet ik de groeten van doen. Die wonen een eindje buiten de stad.
Maandag gaan Klaas Annie, ik, Jan Onleesbaar, een oude Ten Boerster, en zijn vrouw – een dochter van schoenmaker Huizinga uit Bedum, een dag uit. Morgen over een week gaan wij naar P. van der Sluis. Dat wordt een dikke reis, die wonen bij Chicago hier 500 km vandaan. Ik moet maar eens ophouden.
Ik heb Klaas en Annie al vaak aangespoord om te schrijven, maar zij doen het niet. De hartelijke groeten aan allen van allen,
Pa
Herinnenringen nicht Betty
Ik herinner me enkele dingen waar Opa over sprak in zijn brief. Mama vertelde het verhaal dat het zomer was toen Opa bij ons was en het erg heet was. Opa droeg zijn wollen ondergoed en T-shirts. Mama ging naar de winkel en kocht hem katoenen onderkleding en Opa was zo blij met de lichtere onderkleding. Mijn vader werkte in de bouw en stortte beton voor muren, stoepen, opritten, enz. Maar, hij kon dit type werk in de winter niet doen. Dus kocht hij veel grond en bouwde huizen daarop in de winter. Dan verkocht hij het huis en maakte wat winst of we woonden erin voor enkele jaren en verkochten het daarna. Toen Opa bij ons kwam, had papa het huis dat we bewoonden verkocht, maar het nieuwe huis was nog niet klaar. Dus woonden we in een oud huurhuis dat aan de tuin van het nieuwe huis zat dat papa aan het bouwen was. Het oude huis waar we woonden, had muizen. Dus zette Opa muizenvallen en wanneer hij een muis had gevangen, nam hij de dode muis en gooide deze in het gat waar het nieuwe huis gebouwd zou worden. Ik liep vaak met hem over de percelen om dit te doen. Ik herinner me ook dat het nieuwe huis een grote bloembak aan de voorkant had. Papa en Opa gingen naar de boerderij van een vriend om paardenmest te halen en Opa schepte de paardenmest in de bloembak.
Het nieuwe huis waar we in woonden voordat Opa kwam, had geen garage. Dus bouwde papa in de winter een garage aan het huis. Aan de achterkant van het huis/garage was het zeer hoog boven de grond, dus papa moest op een ladder staan. Het was winter, de ladder stond op sneeuw en ijs. En toen papa bovenaan de ladder stond, gleed hij weg en viel meer dan 20 voet. Hij was lange tijd in het ziekenhuis met een gebroken enkel en pols. Hij had ook meerdere snijwonden en blauwe plekken. Hij had 9 maanden in een gipsverband gezeten. Dat was een slechte tijd voor ons gezin, omdat papa niet kon werken, dus er kwam geen geld binnen. Daarom was hij altijd aan het werk wanneer Opa bij ons kwam. Bovendien was hij voor zichzelf aan het werk, wat ook betekende dat hij altijd moest werken.
Het bedrijf met Jan Kersaan ging niet goed. Papa beëindigde dat partnerschap en ging alleen verder in het bedrijf.
Ik was pas 4 jaar oud toen Opa bij ons was. Maar, ik herinner me hem een beetje. Hij zat altijd op de bank met zijn benen gekruist. We zaten op zijn voet en hij zwaaide met zijn been op en neer.
Auke was nog niet getrouwd. Hij zat op de universiteit en in de zomer werkte hij voor mijn vader. Hij en Anita dateerden op het moment dat Opa bij ons was. Toen Auke en papa Opa naar New York brachten voor de reis terug naar Nederland, bezochten ze de ouders van Anita die in New Jersey woonden.
Het spijt me te zeggen, maar er zijn geen foto’s van Opa toen hij bij ons was. Er zijn helemaal geen foto’s van die jaren. Denk je dat tante Anita misschien foto’s heeft?
Piet Vander Sluis waar hij over schreef, was een broer van Oom Klaas Vander Sluis.